قضاوت های حضرت علی

زنی نیرنگ باز و افسونگر شیفته و دلبسته نوجوانی از انصار گردید. ولی هرچه کوشید جوان پرهیزگار را جلب توجه و عطف نظر کند نتوانست. از این رو در صدد انتقامجویی برآمده و تخم مرغی شکسته و با سفیده  اش جامه خود را از آن آلوده ساخت و بدین وسیله جوان پاکدامن را متهم کرده و او را نزد عمر آورد و گفت:

ای خلیفه این مرد مرا رسوا نموده است.

عمر قصد کرد جوان انصاری را عقوبت دهد، مرد پیوسته سوگند یاد می کرد که هرگز مرتکب چنین عملی نشده است. اتفاقا امیرالمومنین «ع» در آنجا نشسته بود. جوان به آن حضرت رو کرده و گفت :

یا علی خودت در کار ما تحقیق کن.

چون جوان اصرار زیادی نمود عمر متوجه آن حضرت گردید و گفت:

نظر شما در این قضیه چیست ؟

آن حضرت به سفیدی جامه زن به دقت نظر کرد و او را متهم نمود و فرمود:

آبی بسیار داغ روی آن بریزند. چون آب را روی سفیدی جامه ریختند فورا بسته شد.

پس آن حضرت برای فهماندن حاضرین اندکی از آن را در دهان گذاشت و چون طعمش را چشید آن را به دور افکنده و سپس رو به زن نموده و او را سرزنش کرد. و از این راه مکر زن آشکار گردید و آن مرد انصاری آزاد شد.

آثار دعای فرج

1. مایه دفع بلاست.

2. سبب وسعت روزی است.

3.باعث آمرزش گناهان می شود.

4.سبب تشرف به دیدار آن حضرت در بیداری یا خواب می شود.

5.سبب رجعت به دنیا در زمان ظهور آن حضرت می شود.

علی

امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام (به یکى از یارانش که بیمار بود) می‌فرماید:

خدا آنچه را که از آن شکایت دارى (بیمارى) موجب کاستن گناهانت قرار داد. در بیمارى پاداشى نیست امّا گناهان را از بین مى‏برد، و آنها را چونان برگ پاییزى مى‏ریزد، و همانا پاداش در گفتار به زبان، و کردار با دست‏ها و قدم‏هاست، و خداى سبحان به خاطر نیّت راست، و درون پاک، هر کس از بندگانش را که بخواهد وارد بهشت خواهد کرد.

رجب

چرا تو ای شکسته دل خدا خدا نمی کنی
خدای چاره ساز را چرا صدا نمی کنی

      به هر لب دعای تو فرشته بوسه می زند

برای درد بی امان چرا دعا نمی کنی

    به قطره قطره اشک تو خدا نظاره می کند

به وقت گریه ها چرا خدا خدا نمی کنی

        سحر زباغ ناله ها گل مراد می دمد

به نیمه شب چرا لبی به ناله وا نمی کنی

        دل تو مانده در قفس جدا ز آشیان خود

پرنده اسیر را چرا رها نمی کنی

       ز اشک نقره فام خود به کیمیای نیمه شب

مس سیاه قلب را چرا طلا نمی کنی

ماه رجب و ولادت امام باقر بر شما مبارکباد.

آثار دعای فرج (3)

11- شفاعت آن حضرت در قیامت شامل حال او میشود.

12- شفاعت پیغمبر (ص) انشاءالله شامل حالش میشود.

13- این دعا امتثال امر الهی و طلب فضل و عنایت اوست.

14- مایه استجابت دعا میشود.

15- اداء اجر رسالت است.

                                          اللهم عجل لولیک الفرج

گل نرگس

حضرت ولی عصر(عج):

ما در رعایت حال شما کوتاهى نمى کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده ایم,که اگر جز ایـن بود گرفتاریها به شما روى مىآورد و دشمنان, شما را ریشه کـن مى کردند. از خدا بترسید و مارا پشتیبانى کنید.                                           

روز مادر مبارک

حکایت بهشت وموسی :

روزی حضرت موسی در خلوت خویش از خدایش سئوال می کند : آیا کسی هست که با من وارد بهشت گردد ؟ خطاب میرسد : آری ! موسی با حیرت می پرسد : آن شخص کیست ؟ خطاب میرسد : او مرد قصابی است در فلان محله ، موسی می پرسد : میتوانم به دیدن او بروم ؟ خطاب میرسد : مانعی ندارد !

فردای آن روز موسی به محل مربوطه رفته و مرد قصاب را ملاقات می کند و می گید : من مسافری گم کرده راه هستم ، آیا می توانم شبی را مهمان تو باشم ؟ قصاب در جواب می گوید : مهمان حبیب خداست ، لختی بنشین تا کارم را انجام دهم ، آن گاه با هم به خانه می رویم ، موسی با کنجکاوی وافری به حرکات مرد قصاب می نگرد و می بیند که او قسمتی از گوشت ران گوسفند را برید و قسمتی از جگر آنرا جدا کرد در پارچه ای پیچید و کنار گذاشت . ساعاتی بعد قصاب می گوید : کار من تمام است برویم ، سپس با موسی به خانه قصاب می روند و به محض ورود به خانه ، رو به موسی کرده و می گوید : لحظه ای تامل کن ! موسی مشاهده می کند که طنابی را به درختی در حیاط بسته ، آنرا باز کرده و آرام آرام طناب را شل کرد . شیئی در وسط توری که مانند تورهای ماهیگیری بود نظر موسی را به خودجلب کرد ، وقتی تور به کف حیاط رسید ، پیرزنی را در میان آن دید با مهربانی دستی بر صورت پیرزن کشید ، سپس با آرامش و صبر و حوصله مقداری غذا به  او داد ، دست و صورت او را تمیز کرد و خطاب به پیرزن گفت : مادرجان دیگر کاری نداری ، و پیرزن می گوید : پسرم ان شاءالله که در بهشت همنشین موسی شوی . سپس قصاب پیرزن را مجدداً در داخل تور نهاده بر بالای درخت قرارداده و پیش موسی آمده و با تبسمی می گوید : او مادر من است و آن قدر پیر شده که مجبورم او را این گونه نگهداری کنم  و از همه جالب تر آن که همیشه این دعا را برای من می خواند که " انشاء الله در بهشت با موسی همنشین شوی ! "

چه دعایی !! آخر من کجا و بهشت کجا ؟ آن هم با موسی !

موسی لبخندی می زند و به قصاب می گوید : من موسی هستم و تویقیناً به خاطر دعای مادر در بهشت همنشین من خواهی شد !

تمام نا تمام من ! با تو تمام می شود!

کانفیلد فیشر می گوید : " مادر ، فردی نیست که به او تکیه کنیم ، بلکه کسی است که ما را از تکیه کردن به دیگران بی نیاز می سازد "

آثار دعای فرج (2)

6- مایه ناراحتی شیطان لعین می شود.

7- باعث نجات یافتن از فتنه های آخرالزمان میشود.

8- اداء قسمتی از حقوق آن حضرت است، که اداء هر صاحب حقی از واجب ترین امور است.

9- تعظیم خدا و دین خداست.

10- حضرت صاحب الزمان در حق او دعا می کند.

که شاید مهمترین و بهترین اثر خواندن دعای فرج همین مورد 10 است که امام زمان برای انسان دعا کند.

                                         .اللهم عجل لولیک الفرج.

قضاوت های حضرت علی

دو مادر و یک فرزند

در زمان خلافت عمر دو زن بر سر کودکی نزاع می کردند و هر کدام او را فرزند خود می خواند.

نزاع را نزد عمر بردند، عمر نتوانست این مشکل را حل کند، از اینرو دست به دامان امیرالمومنین (ع) شدند.

علی (ع) ابتدا آنها را موعظه کرد و لکن سودی نبخشید.

امیرالمومنین دستور داد اره ای آوردند. در این وقت آن دو زن گفتند: یا امیرالمومنین میخواهی چکار کنی؟

فرمود: میخواهم فرزند را دو نصف کنم برای هر کدامتان یک نصف!!

از شنیدن این سخن یکی از آن دو ساکت ماند و دیگری فریاد برآورد که اگر حکم کودک اینست که به دو نیم شود من از حق خودم صرف نظر کردم و راضی نمی شوم عزیزم کشته شود.امیرالمومنین فرمود: الله اکبر!!!این کودک پسر تست و اگر پسر دیگری بود دلش به رحم آمده و به این عمل راضی نمی شد.

آثار دعای فرج (1)

1- فرمایش حضرت ولی عصر (عج)‌: بسیار دعا کنید برای تعجیل فرج که فرج شما در آن است.

2- این دعا سبب زیاد شدن نعمت ها است.

3- اظهار محبت قلبی است.

4- نشانه انتظار است.

5- زنده کردن امر ائمه اطهار است.

قضاوت های حضرت علی (2)

در زمان خلافت حضرت علی ( ع ) مردی کوهستانی با غلام خود به حج رفتند. در بین راه غلام مرتکب تقصیری شده و مولایش او را کتک زد. غلام برآشفته و به مولای خود گفت: تو مولای من نیستی بلکه من مولا و تو غلام من هستی. و پیوسته یکدیگر را تهدید می کردند تا قرار شد نزد امیرالمؤمنین بیایند.

هردو به نزد حضرت علی (ع) رفتند و مولای ضارب گفت:

این شخص غلام من است و خلافی کرده او را زدم و بدین سبب از اطاعت من سر بر تافته و مرا غلام خود میداند.

دیگری گفت:

به خدا سوگند دروغ می گوید و او غلام من میباشد و پدرم وی را به منظور راهنمایی و تعلیم مسایل حج با من فرستاده و او به مال من طمع کرده و مرا غلام خود میداند تا از این راه اموالم را تصرف کند.

امیرالمومنین به آنها فرمود:

بروید و امشب با هم صلح و سازش کنید و صبح نزد من بیایید.

چون صبح شد آمدند. حضرت به قنبر فرمود که دو سوراخ در دیوار مهیا کن.

صبح آن دونفر به همراه تعداد زیادی از مردم آمدند و هریک از مردم می گفتند که قضیه ای برای امیرالمؤمنین رخ داده که او نمی تواند آنرا حل کند.

حضرت پس از گرفتن اقرار مجدد از هر دو طرف به آنها گفت که سرتان را داخل سوراخ کنید و به قنبر گفت:

زود باش شمشیر رسول خدا برایم بیاور تا گردن غلام را بزنم. غلام از شنیدن این سخن بر خود لرزید و سر خود را بیرون کشید.

امیرالمؤمنین (ع) رو به غلام کرده و گفت:

مگر تو ادعا نمی کردی من غلام نیستم. گفت آری ولکن این مرد به من ستم نمود و من مرتکب چنین خطایی شدم!!

قضاوت های حضرت علی (1)

او که جوانی نورس بود سراسیمه و شوریده حال در کوچه های مدینه گردش میکرد و پیوسته از سوز دل به درگاه خدا می نالید " ای عادلترین عادل ها میان من و مادرم حکم کن". عمر به وی رسید و گفت:

ای جوان چرا به مادرت نفرین میکنی؟

جوان گفت: ای خلیفه، مادرم مرا نه ماه در شکم خود نگه داشته و پس از تولد دو سال به من شیر داده و چون بزرگ شدم و خوب و بد را تشخیص دادم مرا از خود دور کرد و گفت تو پسر من نیستی!

عمر به زن رو کرده و گفت:

این پسر چه می گوید؟

زن گفت: ای خلیفه سوگند به خدایی که در پشت پرده نور پنهان است و هیچ دیده ای او را نمی بیند و سوگند به محمد (ص) و خاندانش من هرگز او را نمی شناسم و نمیدانم از کدام قبیله است. قسم به خدا او می خواهد به وسیله این ادعایش مرا در بین بستگانم رسوا کند و من دوشیزه ای هستم از قریش و تاکنون شوهر ننموده ام.

عمر به زن گفت آیا شاهدی برای این مطلب داری؟

زن گفت آری و هشتاد نفر از برادران عشیره ای خود را جهت شهادت حاضر ساخت. گواهان نزد عمر شهادت دادند که این پسر دروغ می گوید و می خواهد با این تهمتش زن را در بین طایفه اش خوار سازد.

عمر به ماموران گفت: جوان را بگیرید و به زندان ببرید تا از شهود تحقیق زیادتری شود و چنانچه گواهیشان به صحت پیوست بر جوان حد افترا جاری کنم.

ماموران جوان را گرفتند و به طرف زندان به راه افتادند که حضرت امیر(ع) را دیدند. جوان چون نگاهش به آن حضرت افتاد جریان را به او گفت.

امیرالمومنین (ع) به ماموران فرمود: جوان را نزد عمر برگردانید.

عمر از دیدن جوان برآشفت و گفت: من دستور داده بودم جوان را زندانی کنید چرا او را برگردانیدید؟

ماموران گفتند: ای خلیفه! علی بن ابیطالب دستور داد جوان را نزد تو برگردانیم و ما از خودت شنیده ایم که گفته ای هرگز از دستورات علی (ع) سرپیچی مکنید.

در این هنگام حضرت علی (ع) وارد گردید و فرمود: مادر جوان را حاضر کنید.زن را آوردند. آنگاه رو به جوان کرده و فرمود: چه می گویی؟

جوان داستان خود را بیان کرد و سپس حضرت علی (ع) رو به عمر نمود و فرمود:

آیا اذن میدهی بینشان داوری کنم؟

عمر گفت: سبحان الله ! چگونه اذن ندهم با آنکه از رسول خدا (ص) شنیدم که فرمود:

علی بن ابیطالب از همه شما داناتر است.

در این وقت امیرالمومنین (ع) به زن فرمود: آیا برای اثبات ادعای خود گواه داری؟

گفت: آری و شهود را حاضر ساخت و آنان هم گواهی دادند‍! آن حضرت فرمود:

اکنون چنان بینشان داوری کنم که آفریدگار جهان از آن خشنود گردد. قضاوتی که حبیبم رسول خدا (ص) به من آموخته است. سپس به زن فرمود:

آیا ولی و سرپرست داری؟ زن گفت: آری این شهود همه برادران و اولیاء من هستند.

امیرالمونین(ع) به آنان رو کرده و فرمود: حکم من درباره شما و خواهرتان پذیرفته است؟

همگی گفتند آری. سپس حضرت فرمود: گواه میگیرم خدا را و تمامی مسلمانانی را که در این مجلس حضور دارند که عقد بستم این زن را برای این جوان به کابین چهارصد درهم از مال نقد خودم. ای قنبر برخیز درهم ها را بیاور. قنبر درهم ها را آورد! علی (ع) آنها در دست جوان ریخت و به او گفت:

این درهم ها را در دامن زنت بینداز و نزد من میا مگر آنکه در تو اثر زفاف باشد " یعنی غسل کرده باشی". جوان درهم ها را در دامن زن ریخت و گفت برخیز.

در این هنگام زن فریاد برآورد "آتش آتش". ای پسر عم رسول خدا (ص) می خواهی مرا به عقد فرزندم درآوری؟ به خدا سوگند این پسر من است.  

آنگاه علت انکار خود را چنین شرح داد:

برادرانم مرا به مردی فرومایه تزویج نمودند و این پسر از او بهم رسید و چون بزرگ شد مرا تهدید کردند که فرزند را از خود دور سازم. به خدا سوگند او پسر من است. و دست فرزند را گرفت و روانه شد.

در این موقع عمر گفت: اگر علی نبود عمر هلاک میشد.

فاطمه ریحانه رسول ( آخر)

محدثه 

نام محدثه دارای دو تلفظ است:

۱) «محدثه» به فتح دال، یعنی زنی که برای او حدیث گفته می‌شد.فرشتگان با فاطمه زهرا سخن می‌گفتند.

• امام صادق فرمود: فاطمه را «محدثه» گویند، چون ملائکه از آسمان به پایین می‌آمدند و همانگونه که ملائکه با حضرت مریم سخن می‌گفتند، با حضرت زهرا نیز سخن می‌گفتند. شبی حضرت از فرشتگان سؤال نمود: آیا برترین زن عالم، حضرت مریم دختر عمران نیست؟ فرشتگان عرضه داشتند: حضرت مریم سرور زنان زمان خود بود، اما خداوند شما را برترین زن جهان قرار داده‌است، هم در زمان خودت و هم در زمان حضرت مریم و سرور همهٔ زنان از اول عالم تا آخر جهان.
• محمد پسر ابوبکر گوید: وقتی آیه «و ما أرسلنا من قبلک من رسول و لا نبیّ و لا محدث» نازل شد من گفتم: آیا فرشتگان با غیر از پیامبران نیز سخن می‌گویند؟ «امام صادق فرمود: حضرت مریم پیامبر نبود ولی «محدثه» بود، یعنی فرشتگان با او سخن می‌گفتند. مادر موسی نیز محدثه بود، ولی پیامبر نبود. ساره همسر حضرت ابراهیم، محدثه بود، امّا پیامبر نبود. فرشتگان با او ملاقات نمودند و بشارت اسحاق و یعقوب را به او دادند. و فاطمه زهرا ملائکه را می‌دید و از آنها حدیث می‌شنید، اما پیامبر نبود.

۲) «محدثه» بکسر دال یعنی زنی که برای دیگران نقل حدیث می‌کند.

زهراء

زهراء، مونث أزهر است، که در لغت، درخشنده، روشن، معنی می‌دهد.

• جابر از امام حسین سؤال کرد: چرا فاطمه را «زهراء» نامیده‌اند؟ او فرمود: خداوند فاطمه را از نور عظمت خود آفرید. وقتی فاطمه درخشید، زمین و آسمان را نورانی کرد. چشمهای ملائکه غرق نور شد و خداوند را سجده کردند و از روی تعجب گفتند: خداوندا! این چه نوری است؟ وحی شد که این یکی از نورهای من است، در آسمان جایش دادم و او را از طریق پیامبر متولد گردانیدم و او را بر همهٔ پیامبران برتری دادم و از آن نور، ائمهٔ هدی به وجود آمدند، تا دستورات مرا اجرا نمایند و مردم را هدایت کنند، آنها بعد از قطع شدن وحی، جانشینان من در زمین هستند.
• عایشه می‌گوید: شب هنگام، ما در نور صورت فاطمه زهرا خیاطی، پشم‌ریسی و بافندگی می‌کردیم و چون صورتی بسیار درخشنده داشت «زهراء» نامیده شد.

القاب 

لقب‌های فاطمه زهرا فراوان است که قسمت کمی از آن به  صورت زیر است:
انسیه، بتول، تقیه، حبیبه، حُرَّة، حوراء، حوریه، راکعه، رشیده، رضیه، ریحانه، زهره، ساجده، سعیده، سیده، شهیده، صابره، صادقه، صدوقه، طیبه، عارفه، عالیه، عذراء، عزیز، علیمه، عدیله، فاضله، فریده، کریمه، کوثر، کوکب، مبشره، محموده، مطهره، معصومه، ملهمه، ممتحنه، منصوره، موفقه، مهدیه، مؤمنه، ناعمه، نقیّه، والهه، وحیده، انسیة، نوریة، حانیة، رحیمة، رشیدة، محترمة، صابرة، سلیمة، صفیة، حدیثه، محتشمة، جلیلة، حکیمة، فهیمة، حنانة

کنیه‌ها 

کنیه، برای تعظیم و تکریم اشخاص به کار می‌رود. حضرت فاطمه زهرا کنیه‌های زیادی دارد، که تعدادی از آنها بدین صورت است:

1. اُمّ‏الحسن
2. اُمّ‏الحسین
3. اُمّ‏المحسن
4. اُمّ‏الأئمة
5. اُمّ‏أبیها
6. اُمّ‏الخیرة
7. اُمّ‏المؤمنین
8. اُمّ‏الأخیار
9. اُمّ‏الفضایل
10. اُمّ‏الأزهار
11. اُمّ‏العلوم
12. اُمّ‏الکتاب
13. اُمّ‏الأسما

فاطمه ، ریحانه رسول (3)

طاهره 

طاهرة یعنی زن پاکیزه از نجاست و نقص.

• امام باقر، امام پنجم شیعیان، از پدران خود نقل کرد: فاطمه زهرا چون از هرگونه پلیدی و گناه پاک بود، «طاهره» نامیده شد.هرگز فاطمه زهرا خون حیض و یا خون نفاس ندید.
• آیهٔ تطهیر که در وصف پاکی اهل‌بیت نازل شده‌است، این گونه می‌گوید: «إنّمإ؛ّ یرید اللَّه لیذهب عنکم الرجس أهل البیت و یطهّرکم تطهیراً»، همانا خدا چنین می‌خواهد که رجس و هر آلودگی را از شما خانوادهٔ نبوت ببرد و شما را از هر عیب، پاک و منزه گرداند.

زکیه 

زَکیّة در لغت پاکیزه بودن و رشد و نمو را معنی می‌دهد. پاکیزه بودن از هرگونه رجس، گناه و یا صفات رذیله، که در شرح نام «طاهره» آمده.

• مباهات علی بر همسری با فاطمه زهرا «من شوهر بتول، سرور زنان عالم هستم. فاطمه‌ای که اهل تقوا، پاکدامنی و نیکوکاریست، او که از طرف خداوند هدایت شده‌است، دوست، دوست خداست، بهترین دختر و فرزند پیامبر خداست، ریحانهٔ پیامبر اکرم است...»  «... درود بر تو ای زن با فضیلت! و ای زنی که از هر آلودگی خود را پاک نموده‌ای.»

راضیه 

فاطمه زهرا دارای صفت رضا بود، یعنی هر سختی و مصیبت و رنجی را که خداوند برای او مقدر کرده بود، تحمل می‌کرد و به آن راضی بود.

• جابر بن عبداللَّه گوید: پیامبر اسلام وارد منزل فاطمه زهرا شد در حالی که عبایی از پشم شتر بر دوش حضرت فاطمه بود و با دست آسیا می‌کرد. پیامبر نگاهی به فاطمه زهرا نمود و فرمود: عجله کن و تلخیهای دنیا را تحمل کن تا فردا (در بهشت) به نعمتهای آخرتی نائل گردی، چرا که خداوند بر من نازل کرده‌است که آنقدر پروردگارت به تو می‌بخشد که تو راضی شوی، و لسوف یعطیک ربّک فترضی.» 

مرضیه 

فاطمه زهرا دارای صفت رضا بود، یعنی هر سختی و مصیبت و رنجی را که خداوند برای او مقدر کرده بود، تحمل می‌کرد و به آن راضی بود. «مرضیه» بود، یعنی در این مقام به درجه‌ای رسیده بود که خداوند نیز اعمال او را تأیید می‌کرد و از تمامی اعمال او راضی بود.

• عبدالرحمن بن المثنی گوید: به امام صادق گفتم: فدایتان شوم چرا فرزندان امام حسین بر فرزندان امام حسن برتری دارند (فرزندان امام حسین امام قرار گرفتند اما فرزندان امام حسن چنین نشدند) در حالی که هر دو از یک پدر و مادر هستند. جبرئیل بر پیامبر نازل شد و گفت: خداوند فرزندی به شما خواهد داد که امتت پس از شما او را خواهند کشت. پیامبر اسلام به جبرئیل فرمود: به چنین فرزندی نیاز ندارم و سه مرتبه این کلام را تکرار فرمود و سپس علی را در جریان این سخن قرار داد که جبرئیل از طرف خداوند به او خبر داده‌است که پسری برای تو به دنیا می‌آید، امتم بعد از من او را می‌کشند حضرت علی عرضه داشت: ای رسول خدا! چنین فرزندی را نمی‌خواهیم. سه مرتبه این کلام را به حضرت علی فرمود و سپس افزود: امامت و وراثت باید از طریق فرزندان همین پسر شهید منتقل گردد پس به دنبال فاطمه فرستاده و به او پیام داد: خداوند بشارت پسری را می‌دهد که امتم پس از من او را می‌کشند فاطمه عرضه داشت: پدر جان! به چنین فرزندی احتیاجی ندارم سه مرتبه این سخن تکرار شد، پس از آن پیامبر به فاطمه خبر داد که امامت و وراثت باید از طریق همین فرزند منتقل گردد. فاطمه زهرا به پدر گفت: راضی به رضای خداوند هستم (اگر او چنین می‌خواهد من حرفی ندارم) پس فاطمهٔ زهرا به امام حسین باردار گردید و بعد از شش ماه به دنیا آمد (هیچ نوزادی شش ماهه زنده نمانده مگر امام حسین و حضرت عیسی).

فاطمه ، ریحانه رسول(2)

فاطمه زهرا دختر پیامبر اسلام به گفته امام ششم شیعیان، امام صادق دارای نه نام مخصوص بوده‌:

فاطمه 

فاطمه وصفی است از مصدر فطم. و فطم در لغت عرب به معنی بریدن، قطع کردن و جدا شدن آمده‌است. این صیغه که بر وزن فاعل معنی مفعولی می‌دهد، به معنی بریده و جدا شده‌است و به بچه شتر ماده‌ای که از شیر مادر گرفته شده «فاطمه» می گویند.

• از محمد بن علی، امام پنجم شیعیان روایت شده: خداوند فاطمه‏ زهراء را از جهل و پلیدی جدا نموده‌است، لذا «فاطمه» نام گرفته‌است. سپس ادامه دادند: به خدا قسم، خداوند در عالم پیمان و عهد (عالم ذر) فاطمه را از جهل و پلیدی جدا کرده‌است.

صدیقه 

به زنی صدیقه گویند که بسیار راستگو باشد. زنی که هم در عمل، هم در گفتار و هم در اعتقادات و ایمان صادق باشد.

• از علی بن موسی (امام هشتم شیعه)، روایت شده: فاطمه زهرا زنی «بسیار راستگو» بود و شهیده از این دنیا رفت.

• عایشه گوید: کسی را راستگوتر از فاطمه زهرا، غیر از پدرش (پیامبر اسلام) ندیدم.

مبارکه

بَرَکَتْ یعنی فایدهٔ ثابت.

• عبداللَّه بن سلیمان می‌گوید: اوصاف پیامبر اسلام را در انجیل خواندم که او زیاد نکاح می‌کند و نسل کمی خواهد داشت و نسل او از «دختری مبارک» به وجود خواهد آمد که برای او خانه‌ای در بهشت آماده گشته‌است....
• ادامه دارد...