*محمد سلطان الکتابی در شرحی بر این عکس بی نظیر نوشته است: این هفته تصمیم گرفتم چکاد کرکس را فتح کنم. کرکس بلند ترین چکاد استان اصفهان با 3895 متر بلندی است. خوشبختانه هوا عالی و آسمان در بیشتر نواحی اطراف آبی و بدون ابر بود. با این حال صعود به بلندای 3895 متری و گذر از میان حدود یک متر برف، ماجراجویانه و لذت بخش بود. تصور کنید بر فراز چکاد چه شد!؟ دماوند، گنبد گیتی، که در حدود 300 کیلومتر از آنجا دورتر است، بر فراز افق شمالی سر بلند و استوار خودنمایی می کرد! اتفاقی بسیار کم نظیر و فراموش ناشدنی بود؛ چرا که این تجربهی ارزشمند، بسیار به ندرت ممکن است برای کسی پیش آید.
این عکس مربوط به یه شخص چینیه که بخاطر مزاحمت واسه یه دختر توی چین اینکارش کردن.
اگه توی ایران خواسته باشن اینطور مجازاتی واسه اینجور افراد در نظر بگیرن چی میشد؟؟؟
--------------
هروقت ازشون بپرسی چطوری؟ می گن خوبم..وقتی می بینن یه گنجشک داره رو زمین دنبال غذا می گرده,راهشون رو کج می کنن از یه طرف دیگه می رن که اون نپره...اگه یخ ام بزنن, دستتو ول نمی کنن بزارن تو جیبشون...آدمایی که از بغل کردن بیشتر آرامش می گیرن تا از چیز دیگه
اونایی که تو تلفن یهویی ساکت میشن
اینایی که همیشه میخندن
اینایی که تو چله زمستون پیشنهاد بستنی خوردن میدن
همونایین که براتون حاضرن هرکاری بکنن
اینا فرشتن...تو رو خدا اگه باهاشون می رید تو رابطه , اذیتشون نکنین...تنهاشون نزارین , داغون می شن !!!همینها هستند که دنیا را جای بهتری می کنند
مثل آن راننده تاکسیای که حتی اگر در ماشینش را محکم ببندی بلند می گوید: روز خوبی داشته باشی.
... آدمهایی که توی
اتوبوس وقتی تصادفی چشم در چشمشان می شوی، دستپاچه رو بر نمیگردانند، لبخند می زنند و هنوز نگاهت می کنند.آدمهایی که حواسشان به بچه های خسته ی توی مترو هست، بهشان جا می دهند، گاهی بغلشان می کنند.دوست
هایی که بدون مناسبت کادو می خرند،... مثلا می گویند این شال پشت ویترین
انگار مال تو بود. یا گاهی دفتریادداشتی، نشان کتابی، پیکسلی.آدمهایی که از سر چهار راه، نرگس نوبرانه می خرند و با گل می روند خانه.
آدمهای
پیامکهای آخر شب، که یادشان نمی رود گاهی قبل از خواب، به دوستانشان
یادآوری کنند که چه عزیزند، آدمهای پیامکهای پُر مهر بی بهانه، حتی اگر
با آن ها بدخلقی و بی حوصلگی کرده باشی.آدمهایی
که هر چند وقت یک بار ایمیل پرمحبتی می زنند که مثلا تو را می خوانم و بعد
از هر یادداشت غمگین، خطهایی می نویسند که یعنی هستند
کسانی که غم هیچ کس را تاب نمی آوردند.آدمهایی که اگر توی کلاس تازه وارد باشی، زود صندلی کنارشان را با لبخند تعارف می کنند که غریبگی نکنی.آدمهایی که خنده را از دنیا دریغ نمی کنند، توی پیاده رو بستنی چوبی لیس می زنند و روی جدول لی لی می کنند.همینها هستند که دنیا را جای بهتری می کنند برای زندگی کردن
مثل دوستی که همیشه موقع دست دادن خداحافظی، آن لحظهی قبل از رها کردن دست، با نوک انگشتهاش به دستهایت یک فشار کوچک می دهد… چیزی شبیه یک بوسه
وقتی از کنارشون رد میشی بوی عطرشون تو هوا مونده
وقتی باهاشون دست میدی دستت بوی عطرشونو گرفته
وقتی بارون میاد دستاشون رو به آسمونه
وقتی بهشون زنگ میزنی حتی وقتی که تازه خوابیدن با خوشرویی جواب میدنو میگن خوب شد زنگ زدی باید بلند میشدم
وقتی یه بچه میبینن سرشار از شورو شوق میشن و باهاش شروع به بازی کردن میشن
تو حموم آواز میخونن
آره همین ها هستند که هم دنیا رو زیبا میکنن هم زندگی رو لذت بخش تر
دم همشون گرمه گرم
فقط دو چیز وجود داره که نگرانش باشی: اینکه سالمی یا مریضی.
اگر سالمی که جای نگرانی نیست. اما اگر مریض باشی فقط دو چیز میمونه که نگرانش باشی: اینکه دست آخر خوب میشی یا میمیری.
اگر خوب شدی که دیگه چیزی برای نگرانی باقی نمیمونه. اما اگر بمیری دو چیز وجود داره که نگرانش باشی. اینکه به بهشت میری یا جهنم.
اگر به بهشت بری چیزی برای نگرانی نمیمونه ولی اگر به جهنم بری اونقدر مشغول احوالپرسی با دوستان قدیمی میشی که وقتی برای نگرانی نداری!
پس در واقع هیچ وقت هیچ چیز برای نگرانی وجود نداره.
ای دهقــــان ِ فــــــداکار ؛
در این بخش، عکسهایی از قلعه باستانی و قدیمی روستای گرمه را می بینیم که طی سالیان سال به این روز افتاده و مسئولان میراث فرهنگی فقط این قلعه رو در بین قلعه های منطقه بهش بودجه ای اختصاص ندادند و علاوه بر یادآوریهای قبلی دلیلی برای این کار بی دلیل خود ندارند.
-----------------------------
------------------------
----------------------
------------------------
--------------------
-----------------------
------------------------
-----------------------
-----------------------